حجت الاسلام مسعود مهدوی امام جمعه ورزقان در یادداشت اختصاصی خود برای پایگاه خبری آوای ورزقان، نوشت: ۹ دی‏ماه ۱۳۸۸ یکی از ایام الله انقلاب اسلامی و از روزهای ماندگار در تاریخ انقلاب اسلامی است. در این روز ملت ایران بر یک فتنه تقریبا ۸ ماهه غلبه کرد و توانست با بصیرت و وحدت و صبر خویش، در برابر جریان ‏های باطل و غرب‏گرا، موضع حق را اتخاذ کند و از یک شرایط حقیقتا فتنه‏ گون خارج شود و با حضور بصیرت‏ آمیز خود در صحنه، ضربه اصلی را بر جریان قانون‏ گریز تحت حمایت غرب وارد نماید. ۹ دی پایان یک دوران فتنه بود. در این روز ملت ایران توانست با حضور خود در صحنه نشان دهد که در برابر تبلیغات شدیدی که به مدد رسانه‏ های بین‏ المللی علیه نظام اسلامی صورت می‏گرفت بایستد و حق را از باطل تشخیص دهد. تلاش برای بقای ۹ دی، صرفا تلاشی برای ‏زنده نگاه داشتن یک خاطره نیست. ۹ دی نماد حیات و آگاهی ملت ایران در عرصه سیاست است و زنده نگاه داشتن آن به این است که امروز نیز در برابر فتنه‏ های احتمالی آگاه و بیدار و روشن باشیم. ۲

خسارات فتنه ۸۸ برای نظام و مردم
گروه زیادی از اراذل اجاره‌ای، منافقان، کمونیستها و بهاییها برابر یک برنامه از قبل تعیین شده و در قبال دریافت وجوهی طی هشت ماه آشوب و اغتشاش، خسارات بسیاری به کشور وارد کردند که آتش زدن اتوبوس‌های شهری، بانک‌ها، مساجد، سطل‌های زباله، اماکن دولتی و عمومی و… بخشی از خسارات‌ میدانی فتنه‌گران در آشوب‌های فتنه سبز بود که اگر خساراتی چون؛ تعطیلی مراکز دولتی در مرکز شهر اعم از بانک‌ها، ادارات و حتی مراکز خرید و… را به آن اضافه کنیم، قطعاً رقم بسیار زیادی خواهد شد. البته همه اینها تنها بخشی از خسارات ظاهری وارد شده به کشور می‌باشد، حال اگر خساراتی را که این آشوب‌ها برای کشور در عدم عقد قراردادهای سرمایه‌گذاری خارجی به بار آورد، اضافه کنیم ارقام بالاتری را در بر خواهد گرفت.

انقلاب اسلامی ایران در تمام دوران عمر با برکت خود از ابتدا تا به امروز همواره درمعرض انواع توطئه‌ها و دشمنی‌های دشمنان زخم‌خورده بوده و هست. دشمنانی که منافع خودرا با وقوع این انقلاب از دست‌رفته می‌دیدند، اعم از بیگانگانی چون آمریکا و غرب و رژیم صهیونیستی و مزدوران خائن وطنی‌ای چون؛ منافقین، سلطنت‌طلبان، ملی ـ مذهبی‌ها، مارکسیست‌ها و… که باید به این معاندان و مخالفان نظام، گروه منافقین جدیدی که پس از دوران سازندگی و اصلاحات سر برآوردند را نیز اضافه کرد. این گروه که رسیدن به قدرت را به هر وسیله ممکن مشروع می‌داند، در رفتار و گفتارشان همواره نوعی همنوایی با بیگانگان، فاصله گرفتن از شعارهای اصیل انقلاب و امام، غرب‌زدگی و… را می‌توان مشاهده کرد. کسانی که خود را مدعیان خط امام و اصلاح‌طلب می‌نامیدند و در پس شعارهای مزدورانه خود تاکنون خسارات زیادی بر نظام و انقلاب تحمیل کرده‌اند که غائله ۱۸ تیر ۷۸ و فتنه خرداد ۸۸ را می‌توان از بزرگ‌ترین آن‌ها نامید.

این فتنه، ویژگی‌های خاصی داشت که در هیچ فتنه‌ای در گذشته مشاهده نشده بود. نوع سازماندهی آن، حمایت برخی خواص و مسئولان کشوری فاقد بصیرت از آن،‌ حمایت همه‌جانبه بیگانگان، یکی شدن همه ضد انقلابیون خارج‌ و داخل برای اولین بار و در یک کلام، مشارکت همه دشمنان نظام در یک اجماع نانوشته برای سرنگونی نظام، از ویژگی‌های منحصر به فرد این فتنه است. می‌توان گفت، فتنه ۸۸، هجمه‌ای همه‌جانبه به اصل و بنیان نظام بود که با همکاری همه دشمنان خارجی و داخلی و خیانت و حماقت سران فتنه به‌وقوع پیوست.

قطعاً فتنه ۸۸ خسارات مادی، معنوی و حیثیتی زیادی برای نظام و کشورمان چه در داخل و چه در سطح بین‌الملل به همراه داشته است. فتنه‌ای که اگر انجام نمی‌شد، شیرینی حضور ۴۰ میلیونی مردم و آرای بالای رئیس‌جمهور منتخب در آن می‌توانست ضمن افزایش مشروعیت مردمی جمهوری اسلامی، باعث استحکام بیشتر کشور و نظام در همه زمینه‌ها، چه در داخل و چه در خارج، شود و نظام می‌توانست به پشتوانه این انتخابات بزرگ، در جوامع بین‌المللی از موضعی قدرتمندتر در پیگیری خواسته‌هایش، اقدام کند؛ اما این فتنه، همانگونه که اشاره شد، ضمن اینکه ذائقه مردم و دلسوزان انقلاب را تلخ کرد، باعث تحمیل خسارات زیادی اعم از سیاسی، اقتصادی، مادی و معنوی برای کشورمان در داخل و خارج شد؛ خساراتی که تبعات و پیامدهای آن هنوز هم برای کشور ادامه دارد که به اجمال، تلاش می­شود به برخی از این خسارات مهم اشاره شود.

۱- تشویش اذهان عمومی و ایجاد شکاف در بین مردم؛

نقطه آغازین فتنه ۸۸ و رمز آشوبی را که آن حوادث ناگوار برای کشور و نظام به وجود آورد، می‌توان به بحث ادعای «تقلب» از سوی برخی از کاندیداهای شکست‌خورده انتخابات ریاست‌جمهوری، به ویژه آقایان موسوی و کروبی منوط دانست، بنا بر اسناد موجود ادعای تقلب در ماه‌ها قبل از انتخابات، از سوی برخی بیگانگان و گروه‌ها و جریانات سیاسی اصلاح‌طلب از جمله این دو کاندیدای شکست‌خورده، مطرح شده بود که طرح بحث ایجاد «کمیته صیانت از آرا» در همین راستا ارزیابی می‌شود، ولی رسماً، با ادعای پیروزی از سوی آقای موسوی در ساعت ۲۳ شب انتخابات که هنوز بسیاری از شعب اخذ رأی در حال جمع ­آوری آرای مردم بودند! از جمله کلیدی‌ترین و رمز اصلی آشوب فتنه‌گران به حساب می‌آید. ادعایی که اولین خسارت و زیان آن برای کشور و نظام ایجاد تشویش در اذهان عمومی و به تبع، ایجاد شکاف در اتحاد و همبستگی ملی بود. چرا که در ابتدا، بسیاری از کسانی که به موسوی رأی داده بودند، با واقعی دانستن ادعای تقلب، به گمان خود برای گرفتن حق رأی خود به خیابان‌ها ریختند! که حوادث بعدی و به عبارتی فتنه ۸۸ به دنبال این ادعا و همین حضور به وقوع پیوست.

۲- امیدواری دشمنان نظام به برخی جریانات داخلی؛

دشمنان قسم‌خورده انقلاب که همواره از هر بهانه‌ای برای ضربه‌زدن به نظام استفاده می‌کنند، اگرچه در ابتدا، از حضور ۴۰ میلیونی مردم بر سر صندوق‌های رأی ناراحت بودند، اما ادعای تقلب از سوی سران فتنه و اردوکشی خیابانی فتنه‌گران در تهران باعث شد که به این بهانه وارد فتنه شده و شانس خود را یک بار دیگر برای سرنگونی نظام امتحان کنند. دشمنان مسرور از این موضوع، بلافاصله دست به کار شده و به انحای مختلف اقدام به حمایت از این فتنه‌گران کردند. شاید مهم‌ترین کارکرد فتنه برای دشمنان جمهوری اسلامی، سوءاستفاده و امیدواری آنان برای ضربه‌زدن به نظام از داخل بود. فتنه‌گری‌های سران فتنه و فتنه‌گران از یک جهت دیگر نیز حائز اهمیت است و آن اینکه برای اولین بار در طول بیش از ۳۲ سال که از پیروزی انقلاب می‌گذشت، تمامی دشمنان زخم‌خورده نظام اعم از داخلی و خارجی و حتی برخی کشورها، علناً وارد این فتنه شدند، تا به این بهانه نظام اسلامی را به زیر کشند. اتحاد و انسجامی که تاکنون علیه هیچ حکومتی نه در ایران که در هیچ جای دنیا نیز شاهد نبودیم.

در همین راستا «شکری» یکی از مسئولان وزارت اطلاعات در مصاحبه با هفته‌نامه ۹ دی در سال ۸۹ عناصر مؤثر در فتنه ۸۸ را به پنج دسته تقسیم کرده و در این خصوص می‌گوید: «دسته اول بیگانه‌هایی با محوریت آمریکا و رژیم صهیونیستی و انگلیس، دسته دوم ضد انقلاب سنتی داخلی و خارجی کشور شامل؛ منافقین، لیبرال‌دموکرات(نهضت آزادی و…)، اسلام‌گرایان سوسیال‌دموکرات (جنبش مسلمانان مبارز و…)، اسلام‌گرایان سوسیالیست(بنی‌صدر و…)، ملی‌گرایان لیبرال ­دموکرات، چپ‌گرایان سوسیال­ دموکرات، سوسیالیست‌ها و کمونیست‌ها، مشروطه‌خواهان و سلطنت‌طلبان، دسته سوم ضد انقلاب جدید که این دسته نیز از زمان دولت سازندگی و اصلاحات کم‌کم ادبیات خودشان را به ادبیات اپوزیسیون تبدیل کردند و دسته چهارم، خواص بی‌بصیرت بودند… و دسته پنجم فرقه‌های نوظهور استعماری مثل بهائیت و حجتیه و… بودند.» اما نکته مهم در فتنه ۸۸ آنجاست که بدانیم نظام در فتنه ۸۸ از یکی از خطرناک‌ترین و مهلک‌ترین فتنه‌های تاریخی جان سالم به در برد که اگر در هر کشور دیگری اتفاق می‌افتاد، سقوط حکومت آن را به دنبال داشت. اگرچه فتنه ۸۸ مهار شد، اما بزرگ‌ترین خیانت سران فتنه به نظام امیدوار ساختن دشمنان به داخل و به فتنه‌گران بود که بارها به آن اذعان کردند.

۳- خسارات مالی و مادی فتنه؛

خسارات مادی و مالی یکی دیگر از پیامدهای منفی آشوب‌های فتنه ۸۸ می‌باشد که متأسفانه تاکنون تحقیق جامعی درباره میزان خسارت‌های فتنه منتشر نشده و مواردی نیز که اعلام شده به صورت پراکنده می‌باشد. بنا بر اسنادی که در اعترافات فتنه‌گران دستگیر شده اعلام شد، گروه زیادی از اراذل اجاره‌ای، منافقان، کمونیست­ها و بهایی­ها برابر یک برنامه از قبل تعیین شده و در قبال دریافت وجوهی طی هشت ماه آشوب و اغتشاش، خسارات بسیاری به کشور وارد کردند که آتش زدن اتوبوس‌های شهری، بانک‌ها، مساجد، سطل‌های زباله، اماکن دولتی و عمومی و… بخشی از خسارات‌ میدانی فتنه‌گران در آشوب‌های فتنه سبز بود که اگر خساراتی چون؛ تعطیلی مراکز دولتی در مرکز شهر اعم از بانک‌ها، ادارات و حتی مراکز خرید و… را به آن اضافه کنیم، قطعاً رقم بسیار زیادی خواهد شد. البته همه اینها تنها بخشی از خسارات ظاهری وارد شده به کشور می‌باشد، حال اگر خساراتی را که این آشوب‌ها برای کشور در عدم عقد قراردادهای سرمایه‌گذاری خارجی به بار آورد، اضافه کنیم ارقام بالاتری را در بر خواهد گرفت.

بنابر اسناد، آشوب‌های فتنه سبز باعث شد در آن برهه، خیلی از سرمایه‌گذاران خارجی رغبتی برای سرمایه‌گذاری در کشورمان نداشته باشند که معمولاً هم امری طبیعی در هر کشور آشوب‌زده است و نیاز به اثبات ندارد. از زاویه‌ای دیگر، غرب و آمریکا به این بهانه و جهت حمایت از فتنه‌گران حتی تا امروز، تحریم‌های گسترده‌ای در داخل و یا خارج علیه کشورمان اعمال کرده و می‌کنند که از این راه نیز خسارات مادی زیادی به کشور وارد آمده است. البته همان گونه که گفته شد، متأسفانه سازمانی که دقیقاً این آمار را احصا کرده، اعلام نماید وجود ندارد، ولی در مجموع و بنا به برخی آمارها، فتنه ۸۸ حدود ۸۶ میلیارد تومان خسارت بر کشور وارد کرده است. همچنین در این سال هشت بسیجی شهید شدند. این­ها بخشی از آماری است که خبرگزاری ایسنا از قول «علی صالح» فرمانده تیپ یکم سپاه ولی‌امر(عج) در همایش جنگ نرم تحت عنوان «بررسی فتنه ۸۸» در سالن اجتماعی شهید رجایی مرکز تربیت‌معلم قزوین در سال ۸۹ اعلام کرده است.

به طور قطع، فتنه سال ۸۸ خسارات مادی و مالی زیادی به کشور و مردم و بیت‌المال وارد نمود که بایستی مسببان اصلی آن، یعنی سران فتنه پاسخگوی این حجم گسترده از خسارات و زیان‌های وارده به کشور و مردم باشند؛ کسانی که با ادعای دروغ تقلب، تهران را به آشوب کشیدند و این خسارات فراوان را بر این شهر و کشور وارد ساختند.

۴- تخریب چهره نهادها، شخصیت‌ها و مراکز قانونی نظام؛

اگرچه تخریب چهره نهادهای قانونی و انقلابی از همان سال‌های اول انقلاب در رأس اهداف دشمنان داخلی و خارجی قرار داشت، اما هجمه و تخریب این نهادها پس از دوم خرداد تشدید شده و در فتنه ۸۸ به اوج خود رسید. به جرأت می‌توان گفت؛ خطرناک‌ترین و خسارت‌بارترین پیامد آشوب‌ها و اغتشاشات در فتنه سبز، تخریب چهره نهادها و مراکز قانونی‌ای چون سپاه، بسیج، شورای نگهبان، ولایت‌فقیه، صدا و سیما و… بود. سران فتنه و فتنه‌گران، بیشترین حجم تخریب و ترور شخصیتی خود را بر روی این نهادها به‌ویژه سپاه و بسیج مصروف داشتند. در پس پرده تخریب چهره این نهادهای انقلابی، اهدافی نظیر؛ بی‌اعتماد کردن مردم به نهادهای انقلابی و قانونی، به انفعال کشاندن نهادهای انقلابی، سرنگونی نظام یا حداقل روی کار آوردن جریانی وابسته به غرب در کشور و… مد نظر فتنه‌گران و حامیان خارجی آنان بود که به فضل الهی خنثی شد.

۵- بازی با حیثیت نظام در خارج از کشور؛

از دیگر آسیب‌ها و پیامدهای منفی فتنه ۸۸، می‌توان به ضربات سهمگین حیثیتی که به ملت و نظام جمهوی اسلامی در سطح بین‌المللی وارد شد اشاره کرد. سران فتنه و فتنه‌گران با ادعاهای بدون سندی چون؛ تقلب در انتخابات، دستگیری گسترده مخالفان نظام، کشتار مخالفان، عدم آزادی سیاسی، تجاوز و شکنجه و… با حیثیت نظام بازی کردند و از این راه فشار زیادی بر نظام اسلامی‌ در سطح جهانی وارد کردند. فتنه‌گران داخلی با کمک رسانه‌های صهیونیستی غرب و آمریکا دست به چنان هجمه تبلیغاتی گسترده‌ای علیه کشورمان زدند که در ابتدا، بسیاری از دولت­مردان کشورها را که از حقایق پشت پرده این هجمه تبلیغاتی خبر نداشتند، دچار شک و تردیدهای زیادی کردند. این موضوع را در موضع‌گیری‌های ابتدائی برخی از آنان به عینه می­توان دید و اگرچه به مرور زمان و با کنار رفتن غبار فتنه، بسیاری از حقایق برای مردم و دولت­مردان خارجی آشکار شد، اما تأثیر آن تخریب‌ها و جنگ روانی دشمنان اگرچه کمتر، اما هنوز نیز در ذهن برخی از مردم جهان به ویژه در جهان غرب که دسترسی زیادی به اطلاعات واقعی و حقایق ایران نداشته و ندارند، شبهاتی در خصوص انتخابات ایران وجود داشته و دارد.

البته نباید فراموش کرد که هدف اصلی دشمنان و فتنه‌گران داخلی و خارجی در فتنه ۸۸ بین‌المللی کردن این فتنه بوده و هست؛ چرا که برای پیشبرد اهداف خود نیاز زیادی به این مهم داشتند. قطعاً تبدیل یک اعتراض عادی در کشور به بحرانی جهانی علیه نظام اسلامی می‌توانست در رسیدن فتنه‌گران به اهداف‌شان کمک شایانی محسوب شود. از این رو، آنان به عمد به دنبال ورود جهانیان به این فتنه بودند تا بدین‌وسیله، با تضعیف نظام در داخل و خارج کشور، بتوانند نظام را به زانو درآورده و از سویی، نظام را مجبور به باج‌دهی در مسائل مهمی چون، بحث هسته‌ای و قطع کمک ایران به گروه‌های مقاومت نظیر حزب‌الله و حماس کنند. آنها برای رسیدن به این منظور، از چند موضوع بهره‌ بسیار بردند و حتی برای رسیدن به این مقصدشان، طرح‌هایی را نیز اجرا کردند و به صورت گسترده در سطح جهان بر آن مانور دادند. طرح‌هایی چون؛ بزرگنمایی آشوب‌ها، دروغ کشته‌شدن معترضان، ماجرای کهریزک، قتل ندا آغاسلطان و… از عواملی بود که دشمنان داخلی و خارجی به صورت هماهنگ برای زیر سؤال بردن نظام اسلامی روی آن، تبلیغات گسترده و مانورهای زیادی انجام دادند.

۶- افزایش امید دشمن به بی ثبات سازی سیاسی و براندازی در ایران

اگرچه براندازی و بی‌ثبات‌سازی از راهبردهای اعلامی و اعمالی آمریکا و متحدین آن بوده و هست. اما امریکا نه تنها موفق به دستیابی به اهداف بی ثبات سازی نمی شد بلکه شاهد رشد و توسعه روز افزون قدرت ملی ایران نیز بوده است. در حالی که عراق و افغانستان در مرزهای غربی و شرقی به اشغال آنها در آمده بود و تحرکات فزاینده آمریکا در شیخ نشین های عرب حوزه خلیج فارس و کشورهای همسایه شمالی ایران، تلقی نوعی تلاش برای محاصره را تداعی می کرد، جمهوری اسلامی ایران به اعتراف دوست و دشمن، باثبات‌ترین کشور خاورمیانه شناخته می شد.

همچنین با وجود تهدیدها و تحریم‌های گسترده، بر ثبات سیاسی مستقر و توانمندی ایران در ابعاد فنی و تکنولوژی، اقتصادی، نظامی و سیاسی افزوده می شد و روند تاثیر‌گذاری ایران بر معادلات منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نیز غیرقابل انکار بود.

در این راستا، ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه وی در حاشیه اجلاس سران کشورهای حوزه خزر در تهران در گفتگو با خبرگزاری جمهوری اسلامی گفت: ایران کشور و قدرتی جهانی است و همواره در خاورمیانه تاثیرگذار و نقش آفرین بوده است. ایران ادبیات و تاریخ کهن و ریشه داری دارد که حتی بخشی از خاک شوروی سابق هم جزو خاک و سرزمین ایران بوده است.(خبرگزاری فارس، ۸۶/۶/۲۵)

یکی از پیامدهای فتنه این بود که آمریکا و غرب را به این باور رساند که اگر راهکار ایجاد و تقویت گروهک‌های تروریستی نتوانست راهبرد بی ثبات‌سازی را در ایران عملیاتی کند، جریان فتنه ارزش سرمایه‌گذاری دارد و این ظرفیت را خواهد داشت که بی ثبات‌سازی را فراتر از راهبرد تغییر رفتار بلکه در واقع تغییر نظام دنبال کند البته اقدامات تروریستی و فعالیت گروهک هایی چون ریگی، نه تنها کنار گذاشته نشد بلکه وارد فازهای جدیدی نیز شد و با هدایت و آموزش سرویس اطلاعاتی رژیم صهیونیستی (موساد) و همکاری برخی کشورهای همسایه، تا ترور نخبگان و دانشمندان هسته‌ای ادامه یافت اما با این حال، به باور دشمنان، جریان فتنه این ظرفیت را دارد که تحت حمایت برخی شخصیت‌های دارای سابقه مثبت در انقلاب و مدیریت نظام در سال‌های متمادی، و یا در سایه تردید و سکوت برخی خواص دیگر، به سرعت بتواند شکاف اجتماعی ایجاد کند و آشوب را با سرعت فراگیر نماید؛ این تحلیل از برخی جهات قابل تأمل است اما عاملی که در محاسبات دشمنان نظام جای نگرفت و همان عامل نیز این باور را بهم ریخت و مجددا یاس را به اردوگاه دشمن هدیه کرد، چیزی نبود جز مدیریت و رهبری بحران‌ها که بدست حکیم توانا و هوشمند می‌باشد و همچنین ظرفیت مردمی نظام است که همواره با بصیرت انقلابی و در سایه عنایت الهی، حماسه‌های تاریخ‌ساز را رقم می زنند.

۷- افزایش فشارها و تشدید تحریم ها

یکی از پیام های فتنه ۸۸ برای آمریکا و غرب این بود که می توان با فشار بیشتر شرایط ایران را بی ثبات و به براندازان برای پیشروی و تزلزل نظام کمک نمایند. از همین رو، راهبرد تحریم و فشار در سال‌های پس از فتنه ۸۸ روند فزاینده‌تری یافت. در واقع فتنه ۸۸ این توهم را در میان دست اندرکاران و مقامات عربی ایجاد کرد که با فشارهای بیشتر می توانند فتنه سبز را تقویت کرده، کار نظام جمهوری اسلامی ایران را تمام کنند. این در حالی است که تا قبل از فتنه ۸۸ امیدهای غرب در تحول سازی داخل ایران از طریق فشار به ناامیدی تبدیل می شد.

از این رو، «باراک اوباما رئیس جمهور دموکرات در ابتدای ریاست خود و علی رغم شعار تمایل به دوستی با ایران در مارس ۲۰۰۹، با تمدید شرایط اضطراری و خطر ایران، تحریم‌های ایالات متحده علیه تهران را که به موجب قانون «اعمال قدرت اقتصادی در شرایط اضطراری بین المللی» (IEEPA) عمل می‌کرد، به مدت یک‌سال دیگر تمدید کرد. در تاریخ ۲۰۱۰/۱۰/۱ نیز قانون «قانون جامع تحریم‎ها، مسئولیت پذیری و محرومیت ایران» (CISADA) در کنگره آمریکا تصویب و به اجرا گذاشته شد که شامل؛ تحریم انرژی، بانکی و فروش بنزین به ایران می شد.

یکی دیگر از پیامدهای بلافصل فتنه در رابطه با افزایش فشارها وارد شدن و همراهی برخی کشورهای اروپایی آمریکا است در حالی که رفتار اروپایی ها تا قبل تاحدودی متفاوت بود. لذا آنها نیز با نادیده گرفتن شورای امنیت و تصمیمات آن، به سوی تحریم‌های فراقطعنامه‌ای ناشی از تصمیمات شورای امنیت رو آوردند که مجموعه‌ای از تحریم اقلام نظامی ، صادراتی و وارداتی، سرمایه‌گذاری، مسافرت، حمل و نقل، همکاری‌های فنی و برخی موارد دیگر را در بر می‌گیرد.

۸- باج‌خواهی در پرونده هسته‌ای ایران

یکی دیگر از تاثیرات فتنه ۸۸ بر روند مذاکرات هسته ای بود. تا قبل از فتنه شاهد روند عقب‌نشینی‌های آمریکا در آستانه انتخابات با سرعت بیشتری بودیم، به گونه‌ای که ۲۰ خرداد ۸۸ در حالی که تنها ۲ روز به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ایران مانده بود، باراک اوباما به رهبر معظم انقلاب نامه نوشت که سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان اسفند‌ماه ۸۹ در اجلاسیه جامعه مدرسین درباره این نامه گفت: تنها ۲ روز مانده به انتخابات، اوباما نامه‌ای به رهبر انقلاب می‌نویسد و به صراحت اعتراف می‌کند که بدون جمهوری اسلامی مسائل منطقه و بین‌الملل حل نخواهد شد. اتفاقات پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ گرچه ارتباطی به فعالیت‌های هسته‌ای نداشت ولیکن کشورهای غربی آشوب‌های داخلی را بهانه افزایش فشار در برنامه هسته‌ای کشورمان کردند و حمایت ایالات متحده و تروئیکای اروپایی از عوامل فتنه که اوج آن با «الهام‌بخش دانستن موسوی» توسط اوباما علنی شد، نشان داد آمریکا و متحدانش در ۱+۵ فتنه را رهیافتی برای بازگشت به شرایط گذشته یافته‌اند.

سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران ۳ ماه پس از وقوع فتنه یعنی در ۱۸ شهریور ۸۸ بسته پیشنهادی دوم ایران را به نمایندگان ۱+۵ در تهران تحویل داد و سرانجام پس از ۱۷ ماه تعلیق مذاکرات، در مهرماه ۸۸، مذاکرات در ژنو برگزار شد که در این نشست قرار بر مذاکره پیرامون بسته پیشنهادی بود اما طرف غربی بجای بسته پیشنهادی، از ایران خواست تا موضوع مبادله سوخت ۵٫۳ درصد-یعنی ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم ۵٫۳ درصد را در مقابل ۱۲۰ کیلوگرم صفحات سوخت ۲۰ درصد برای مصارف رآکتور تهران را مورد بررسی قرار دهد.

۱۸ روز بعد در نشست وین یک پیش‌نویس تهیه و تحویل ایران شد و ایران در پاسخ پیش نویس، طی نامه‌ای اعلام کرد درباره مبادله شرایطی باید لحاظ شود: «اولا هرگونه مبادله باید همزمان انجام شود، ثانیا باید این مبادلات در خاک ایران انجام شده و ثالثا هرگونه مبادله باید تدریجی انجام شود یعنی مبادلات در طول یک محدوده زمانی ۱۵ ماهه انجام پذیرد.» پس از این نامه ناگهان موضع طرف مقابل تغییر کرد! و آنان با هرگونه تبادل همزمان مخالفت کردند. بسیاری از تحلیلگران دلیل این رفتار را اینگونه دانستند که آمریکا با سوءاستفاده از فتنه داخلی، ایران را یک کشور ضعیف می‌پندارد و به دنبال ایجاد فضاهایی است که ایران را محترمانه مجبور به «باج‌دهی» کند.

۱۶روز پس از اهانت بی‌سابقه فتنه‌گران به عزاداری سالار شهیدان حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع)، ژنرال دیوید پترائوس، فرمانده- سابق- نیروهای آمریکایی در منطقه از احتمال حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران خبر داد،؛ وی به CNN گفت: «حتما می‌توان تاسیسات هسته‌ای ایران را مورد هدف قرار داد. تاسیسات ایران در مقابل حملات بمب‌ها آسیب‌پذیر هستند».

قطعنامه ۱۹۲۹ با فشارهای فراوان آمریکا و اعطای امتیازهای فراوان به چین و روسیه در سالگرد فتنه ۸۸ به تصویب رسید تا پیامی آشکار برای عوامل آشوب داخلی ایران داشته باشد.

کیم‌آر هولمز، تحلیلگر ارشد نشریه واشنگتن‌تایمز حدود ۲ ماه پیش از قطعنامه ۱۹۲۹ در سرمقاله این نشریه نوشت: «تحریم به تنهایی کافی نیست. ما باید دیپلماسی عمومی را به نقض حقوق‌بشر در ایران متمرکز کنیم. جمهوری اسلامی به دلیل وجود اپوزیسیون داخلی دچار نقاط ضعف شده و باید بر این نقطه فشار وارد کرد.» روزنامه آلمانی «ولت» نیز چند هفته قبل از تحریم ۱۹۲۹ نوشت: «توان گروه‌های اپوزیسیون ایران برای تغییر رفتار مقامات این کشور کافی نیست به همین علت است که غرب باید همزمان تهدیدهای چندباره خود در اعمال تحریم‌های سخت علیه ایران را در پیش بگیرد».

آدام ارلی، سفیر آمریکا در بحرین قبل از مذاکرات اکتبر ۲۰۰۹ در ژنو افزود: «اگر مذاکرات ژنو موفقیت‌‌آمیز نباشد و در آن پیشرفتی حاصل نشود، آمریکا قصد دارد همزمان با تشدید تحریم‌ها، اعمال فشار سیاسی علیه تهران را با حمایت «رسمی»، «علنی» و «گسترده» از موسوی و خاتمی وسعت بخشد چرا که هیچ فشاری به دولت ایران بدون تقویت جریان‌های طرفدار غرب در ایران کارساز نیست». وی در بخش پایانی سخنانش می‌گوید: «همین حالا هم این موضوع پنهانی نیست که ما از موسوی و خاتمی حمایت می‌کنیم اما علنی شدن این حمایت همزمان با اعمال تحریم‌ها می‌تواند این فایده را داشته باشد که مردم ایران به این نتیجه برسند که تنها راه رهایی از تحریم‌ها گرایش به این افراد است. قطعنامه ۱۹۲۹ در واقع اقدام علنی آمریکا در حمایت از فتنه ۸۸ بود». (رک: فتنه ۸۸ و تغییرمحاسبات غرب درباره ایران هسته‌ای، سایت بولتن نیوز،۲۰ فروردین ۱۳۹۱)

این­ها تنها بخش کوچکی از خسارات و زیان‌های وارده به نظام در فتنه ۸۸ است که به صورت خلاصه آمده است. حال آن که، خسارات و زیان‌های به سبب فتنه ۸۸ به سبب گستردگی و حجم بالا و وجوه پنهان در آن در حال حاضر هم قابل اندازه‌گیری نیست. در همین خصوص باید خسارات وارده بر کشور پس از تحریم‌های یک‌جانبه و چندجانبه غرب علیه جمهوری اسلامی ایران که به بهانه حمایت از فتنه‌گران در این چند سال اعمال شده و می‌شود، را نیز گنجاند.

اهمیت ۹ دی‏
مسأله ۹ دی ۱۳۸۸ یک مسأله عادی و پایان یک کشمکش انتخاباتی نبود. ۹ دی یک روز ماندگار در تاریخ انقلاب اسلامی است که به تعبیر رهبر معظم انقلاب: «در قضیه ‏ی ۹ دی سال ۸۸ یک نکته اساسی است و آن نکته برمی‏گردد به هویت انقلاب و ماهیت انقلاب. یعنی همان روحی که حاکم بود بر اصل انقلاب ما و آن حضور عظیمِ بی ‏نظیرِ تاریخی در سال ۵۷، همان روح در ماجرای ۹ دی نشان داده شد؛ کمااین‏که در قضایای گوناگونِ دیگر هم نشان داده شده، لیکن در ۹ دی به شکل بارزی نشان داده شد؛ به ‏طوری‏که جای انکار و تردید و تأمل برای هیچ‏کس از بدخواهان و دوستان و دشمنان و دیگران باقی نگذارد. آن روح چه بود؟ روح دیانتِ حاکم بر دلهای مردم بود. پس اینجا ما دو تا عنصر در کنار هم داریم: یک عنصر، عنصر مردم است؛ که مردم در هر کشوری، در هر جامع ه‏ای، اگر چنان‏چه همت کنند، بصیرت به خرج بدهند، عمل کنند و وارد میدان بشوند، می‏توانند همه‏ ی مشکلات را حل کنند. یعنی بزرگترین کوه‏ها در مقابل حضور مردم از بین می‏رود؛ می‏توانند کوه‏های بزرگ را جابه ‏جا کنند. این یک حقیقت آشکاری است که بسیاری از تحلیلگران اجتماعی در کشورهای اسلامی و دیگر کشورها آن‏را درست لمس نکردند، درک نکردند؛ ما این‏ را لمس کردیم. هنر بزرگ امام بزرگوار ما هم همین بود.»
    فتنه۸۸
برای درک ۹ دی باید فتنه ۸۸ و شرایط آن روزها و حوادث آن زمان را به یاد آورد. فتنه ۸۸ و جریانی که در آن به دام فتنه افتاد و ملت ایران را نیز به زحمت انداخت و به‏ دنبال هضم و شکستن نظام اسلامی در هاضمه بین ‏المللی نظام سلطه بود، یک مسأله ساده و یک دعوای انتخاباتی نبود. از مدتها قبل از انتخابات گروه‏هایی مقدمات فتنه را آماده کردند و با تشکیلات متعدد سعی در سردرگم کردن مردم در روزهای بعد از انتخابات داشتند. مسأله ادعای تقلب صرفا تهمتی به یک سازمان و یا ادعایی نبود که به‏ صورت قانونی دنبال شود، بلکه مسأله ادعای تقلب در حقیقت راهی برای متهم کردن نظام اسلامی به دروغ‏گویی و متقلب نشان دادن حکومت اسلامی و دعوت به ایستادن در برابر آن بود. آنچه در فتنه ۸۸ باعث شد عده‏ ای حق را از باطل تشخیص ندهند و حتی با روشن شدن مقاصد شوم طرف مقابل نیز راه حق را پیدا نکنند، همین زمینه ‏سازی‏ها و تلاش‏های دشمن بود که با بی ‏بصیرتی این افراد دست به‏ دست هم داد و زمینه لغزش عده‏ ای و خیانت عده ‏ای دیگر و جنایت و ضدیت با نظام اسلامی را فراهم آورد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در تبیین اهمیت همین مسأله بیان داشتند: «این کشور انقلاب کرده، به این انقلاب باید پای بند بود؛ مبانی این انقلاب را بایستی جزو اصول زندگی خود قرار داد تا بتوانیم پیش برویم؛ معتقد به آرمانها، دوستدار کشور -کشورش را واقعاً دوست داشته باشد- دوستدار نظام، دارای بصیرت و عمق دینی و سیاسی. این جوان بایستی در نگاه دینی و نگاه سیاسی عمق داشته باشد تا به هر شبهه‏ ی کوچکی پایش نلغزد، یا اشتباه نکند در زمینه ‏های مسائل سیاسی. خیلی ‏ها در این حوادثی که در همین فتنه‏ ی سال ۸۸ اتّفاق افتاد لغزیدند؛ آدمهای بدی نبودند امّا لغزیدند به‏ خاطر کم بودن بصیرت. خب، شما وقتی می‏بینی که یک نفری می‏گوید: «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است» باید چه ‏کار کنی؟ شما که معتقد به نظامی، شما که جانت را حاضر شدی برای نظام و برای حفظ نظام بدهی، تا می‏بینی یک عده‏ ای دارند این‏جوری شعار می‏دهند، باید چه‏ کار کنی؟ این، نبودن بصیرت است؛ ملتفت نشدن به وظیفه در لحظه ‏ی لازم است.» (بیانات در دیدار رؤسای دانشگاه‏ها، پژوهشگاه‏ها، مراکز رشد و پارک‏های‏ علم و فناوری – ۲۰/۸/۱۳۹۴)
    تلاش دشمنان نظام برای از میان بردن نظام اسلامی‏
یکی از اصلی‏ ترین نکاتی که در مورد فتنه ۸۸ باید به آن توجه داشت این است که این فتنه با برنامه‏ ریزی عوامل و سران بیرونی برای سرنگونی نظام اسلامی طراحی شده بود و یک حرکت اتفاقی و ناگهانی نبود. شواهد متعددی در این ‏باره نشان از آن دارد که تلاش دشمن آن بود که در فرصتی مقتضی به نظام اسلامی آسیب وارد کند و از این‏ جهت انتخابات ۸۸ را به ‏عنوان یک فرصت طلایی در نظر گرفتند و عوامل و عاملان درونی فتنه نیز با قدرت ‏طلبی و لجاجت به کمک عوامل بیرونی رفتند و فتنه ۸۸ را شکل دادند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در تبیین زمینه‏ سازی‏های طولانی ‏مدت دشمن برای فتنه ۸۸ بیان می‏دارند: «دشمنان ما تصور می‏کردند با رحلت امام، آغاز فروپاشی این نظام مقدس کلید زده خواهد شد. آن‏ها خیال می‏کردند امام که رفت، به ‏تدریج این شعله خاموش خواهد شد، این چراغ خاموش خواهد شد. بعد، مراسم تشییع جنازه ‏ی امام، آن احساسات مردم، آن حرکت عظیم مردم در حمایت از کاری ‏که خبرگان کردند، این‏ها را مأیوس کرد. یک برنامه‏ ریزی ده ساله کردند – این تحلیل من است، این به‏ معنای اطلاع نیست؛ تحلیلی است که قرائن آن‏را برای ما اثبات می‏کند – ده سال بعد امیدوار بودند که نتیجه بدهد. سال ۷۸ که آن حوادث پیش آمد، آن کسی‏ که این حوادث را خنثی کرد، مردم بودند. روز بیست و سوم تیر سال ۷۸ مردم آمدند در خیابانها، توطئه‏ ی دشمن را که سالها برایش برنامه ‏ریزی کرده بودند، در یک روز باطل کردند. آن روز گذشت. موج دوم، باز یک برنامه‏ ریزی ده ‏ساله بود تا سال ۸۸٫ به نظرشان فرصتی به‏ دست می‏ آمد. به خیال خودشان زمینه ‏ها را آماده کرده بودند. مطالباتی هم مردم داشتند – مردمی که وابسته‏ ی به نظام اند، وفادار به نظام اند – فکر کردند از این مطالبات بتوانند استفاده کنند؛ لذا آن قضایای سال ۸۸ به ‏وجود آمد. دو سه ماه تهران را متلاطم کردند – البته فقط تهران را – دو سه ماه توانستند دلها و ذهنها را به خودشان مشغول کنند. اینجا هم مردم آمدند به میدان. بعد از آن‏که باطنها ظاهر شد، در روز قدس مردم دیدند که این‏ها حرف دلشان چیست، در روز عاشورا فهمیدند که این‏ها عمق خواسته‏ های شان تا کجاست، مردم عزیز ما به میدان آمدند و حماسه‏ ی نُه دی را به‏ راه انداختند. نه فقط در تهران، بلکه در سراسر کشور، میلیونها نفر در روز نهم دی، بعد هم بلافاصله در بیست و دوی بهمن آمدند توی میدان، غائله را ختم کردند. این، هنر مردم است. درود به مردم ایران. درود به ملت مؤمن و مبارز و بصیر و آگاه ایران. ان‏شاءالله به توفیق الهی، مردم همین راه را و همین خط را و همین آرمان را و همین عزم و همت را تا آخر ادامه خواهند داد.» (بیانات در بیست و دومین سالگرد امام خمینی(ره) – ۱۴/۰۳/۱۳۹۰)
    سرشکستگی فتنه گران در زمین و ملاء اعلی‏
عاملان اصلی فتنه در داخل که از نقشه‏ های سران بیرونی فتنه پیروی کردند و به شورش علیه نظام اسلامی دست زدند در حقیقت به ‏واسطه عوامل مختلف در دام دشمن غلطیدند و با لجاجت و قدرت‏ طلبی و ایستادن در برابر قانون، زمینه صدمه به نظام اسلامی را فراهم آوردند. این ‏قدرت ‏طلبان به ‏ظاهر همراه با نظام در ماجرای فتنه ۸۸ نتوانستند یا نخواستند که حقایق مسلم را بپذیرند و با شورش علیه رای مردم در برابر نظام اسلامی ایستادند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در تبیین این امر خاطر‏نشان ساختند: «دیدید بعضی ‏ها نتوانستند واقعیاتِ جلوی چشم را ببینند، نتوانستند تشخیص بدهند. در فتنه ‏ی طراحی ‏شده‏ ی پیچیده‏ ی سال ۸۸ حقایقی جلوی چشم مردم بود؛ نگذاشتند یک عده ‏ای‏ این حقایق را ببینند، بفهمند؛ ندیدند، نفهمیدند. وقتی در یک کشور فتنه ‏گرانی پیدا می‏شوند که برای جاه ‏طلبی‏ خودشان، برای دست ‏یافتن به قدرت، برای رسیدن به اهدافی که به‏ صورت آرزو در وجود خودشان متراکم و انباشته کردند، حاضر می‏شوند به مصلحت یک کشور، به حقانیت یک راه پشت کنند و لگد بزنند؛ کاری می‏کنند که سردمداران غربی و دشمنان درجه‏ی یک ملت ایران به هیجان می‏آیند و سر شوق می‏آیند و از آن‏ها حمایت می‏کنند، این یک حقیقت روشن است؛ این چیزی نیست که وقتی نور هست، انسان آن‏را نبیند؛ اما بعضی ندیدند، بعضی‏ نمی‏ بینند، بعضی درک نمی‏کنند؛ بعضی به ‏خاطر ظلمت دل، حتّی درک هم می‏کنند، اما حاضر نیستند به این فهم‏ ترتیب اثر بدهند؛ این‏ها همه عوارض هوای نفس است؛ این‏ ها همه نتیجه‏ ی امر و نهی همان فرعون درونی ماست، همان فیل مستِ هوی و هوس است که شرع مقدس چکشی از تقوا و ورع به‏ دست مؤمن می‏دهد که بر سر این فیل مست بکوبد و او را آرام کند. اگر توانستیم این‏را در وجود خودمان آرام کنیم، آن وقت دنیا نورانی خواهد شد، همه ‏چیز را می‏ بینیم، چشم ما می ‏بیند؛ اما وقتی هوی ‏پرستی باشد، نمی‏ بیند. شما که بسیجی هستید، جوان هستید، دلهای ‏شما پاک است، نورانی است، با صفای باطنِ خودتان می‏توانید این روحیه را، این حالت را در خودتان تقویت کنید. بسیجی با صفاست، نورانی است.» (بیانات در جمع ۱۱۰ هزار بسیجی در روز عید غدیر – ۴/۹/۱۳۸۹)
این افراد به بهانه انتخابات و سلامت آن و با شعار خوب این‏که انتخابات باید سالم و بدون تقلب باشد، نظام اسلامی را متهم کردند و خود در دنیا و آخرت از زیان‏کاران شدند: «یک مسأله‏ ی دیگر این است که به مردم گفته شود، تلقین شود که انتخابات سلامت لازم را ندارد. البته بنده هم تأکید می‏کنم که انتخابات باید سالم برگزار شود؛ منتهی این، راه دارد. در جمهوری اسلامی، در قوانین ما، راه‏های قانونیِ بسیار خوبی برای حفظ سلامت انتخابات پیش‏ بینی شده است. البته کسانی بخواهند از طرق غیرقانونی عمل کنند، خب به ضرر کشور می‏کنند؛ کمااین‏که در سال ۸۸ از راه ‏های غیرقانونی وارد شدند، کشور را دچار هزینه کردند، برای مردم اسباب زحمت درست کردند، برای خودشان هم اسباب بدبختی و سرشکستگی در زمین و در ملأ اعلی شدند. راه‏ های قانونیِ خوبی وجود دارد. بله، بنده هم اصرار دارم که انتخابات باید با سلامت کامل، با رعایت امانتِ کامل انجام بگیرد. مسؤولین دولتی و مسؤولین غیردولتی که در کار انتخابات دست ‏اندرکارند و مسؤول هستند، همه باید طبق قانون، با دقت کامل، با رعایت کمال تقوا و پاکدستی عمل کنند تا انتخابات سالمی پیش بیاید؛ و مطمئناً هم‏ چنین خواهد شد.» (بیانات در دیدار مردم قم – ۱۹/۱۰/۱۳۹۱)
    مسأله اصلی در فتنه ۸۸
ازجمله درس ‏های اصلی فتنه ۸۸ برای مردم ایران این بود که مسأله اصلی را از مسائل فرعی تشخیص دهند و اجازه ندهند که دشمن با تبلیغات خود جای اصل و فرع را عوض کند. این توصیه به فهم مسأله اصلی، نکته ‏ای بود که رهبر انقلاب اسلامی بارها متذکر شدند و بیان داشتند که مسأله اصلی در فتنه ۸۸ این بود که دشمنان نظام به ‏دنبال از میان بردن نظام به‏ دست قدرت‏ طلبانی لجوج بودند که حاضر نبودند بپذیرند که ملت به آن‏ها رای نداده است: «یکی از برادرها به قضایای سال ۸۸ و این حرفها اشاره کردند. من خواهش می‏کنم اگر چنان‏چه مسائل سال ۸۸ را مطرح می‏کنید، مسأله ‏ی اصلی و عمده را در این قضایا مورد نظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسأله‏ ی اصلی این است که یک جماعتی در مقابل جریان قانونی کشور، به شکل غیرقانونی و به شکل غیرنجیبانه ایستادگی کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این‏ را چرا فراموش می‏کنید؟ البته ممکن است در گوشه و کنار یک حادثه‏ ی بزرگ زد و خورده ائی‏ انجام بگیرد که انسان نتواند ظالم را از مظلوم تشخیص دهد؛ یا یک نفر در موردی ظالم، در موردی مظلوم باشد؛ این کاملاً امکان ‏پذیر است؛ اما در این قضایا، مسأله‏ ی اصلی گم نشود. خب، در انتخابات سال ۸۸، آن کسانی‏ که فکر می‏کردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه‏ ی با تقلب، اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این‏را جواب نمی‏دهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نخیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهی نمی‏کنند؟ در جلسات خصوصی می‏گویند ما اعتراف می‏کنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا برای کشور هزینه درست کردید؟ اگر خدای‏ متعال به این ملت کمک نمی‏کرد، گروه ‏های مردم به جان هم می ‏افتادند، می‏دانید چه اتفاقی می‏ افتاد؟ می‏ بینید امروز در کشورهای منطقه، آنجاهائی که گروه‏ های مردم مقابل هم قرار می‏گیرند، چه اتفاقی دارد می‏ افتد؟ کشور را لب یک چنین پرتگاهی بردند؛ خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت به ‏خرج دادند. در قضایای سال ۸۸، این مسأله‏ ی ‏اصلی است؛ این‏را چرا فراموش می‏کنید؟» (بیانات در دیدار دانشجویان – ۶/۵/۱۳۹۲)
    ۹ دی و اهمیت آن‏
در این میان ۹ دی نشانه آگاهی مردم و زنده بودن انقلاب و همراهی نسل جوان با انقلاب است. ۹ دی نشان داد که تلاش ‏های دشمن برای جدا کردن نسل جدید از انقلاب با شکست مواجه شده است: «نسل سوم انقلاب را نتوانستند از انقلاب روی‏ گردان کنند. نهم دی را همین جوانها، همین نسل سوّم انقلاب به‏ راه انداختند؛ آن حادثه‏ ی عظیم را به‏ وجود آوردند؛ آن سیلی محکم را به ‏صورت کسانی نواختند که سعی ‏شان این بود که مسیر حرکت اسلامی را با ایجاد فتنه منحرف بکنند؛ این‏کار را چه کسی کرد؟ جوانها کردند، نسل سوّم انقلاب کردند.» (بیانات در دیدار مردم قم – ۱۷/۱۰/۱۳۹۳)
۹ دی نشان داد که وقتی ملتی آگاه و روشن در میدان است و با بصیرت و صبر بر کار کشور آگاهی دارد، دشمنان حتی با استفاده از برخی چهره ‏های به ‏ظاهر انقلابی نمی‏توانند به اصل انقلاب صدمه بزنند: «قوی‏ترین و آخرین ضربه را ملت در روز نهم دی و بیست و دوی بهمن وارد کرد. کار ملت ایران در بیست و دوم بهمن، کار عظیمی بود؛ نُه دی هم همین‏جور. یکپارچگی ملت آشکار شد. همه‏ ی کسانی‏که در عرصه‏ ی سیاسی به هر نامزدی رأی داده بودند، وقتی‏ دیدند دشمن در صحنه است، وقتی فهمیدند اهداف پلید دشمن چیست، نسبت به آن کسانی‏که قبلاً به آن‏ها خوشبین هم بودند، تجدید نظر کردند؛ فهمیدند که راه انقلاب این است، صراط مستقیم این است. در بیست و دوی‏ بهمن، ملت همه با یک شعار وارد میدان شدند. خیلی تلاش کردند، شاید بتوانند بین ملت دودستگی ایجاد کنند؛ اما نتوانستند. و ملت ایستاد؛ این پیروزی ملت بود. از بیست و دوم خرداد تا بیست و دوم بهمن – هشت ماه – یک فصل پرافتخار و پرعبرتی برای ملت ایران بود؛ این یک درس شد. آگاهی جدیدی به‏ وجود آمد. فصل تازه‏ ای در بصیرت ملت ایران گشوده شد. این یک زمینه‏ ی بسیار مهمی است. باید بر اساس این زمینه، حرکت کنیم.» (بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی – ۱/۱/۱۳۸۹)
    خطر فتنه‏ ها و نیاز به بصیرت‏
۹ دی به ما آموخت که خطر اصلی آن است که ملتی بصیرت نداشته باشد. «خطرناکترینِ این حوادث، حادثه ‏ای‏ است که فتنه باشد. فتنه، یعنی حادثه غبارآلودی که انسان نتواند بفهمد چه کسی دوست و چه کسی دشمن است و چه کسی با غرض وارد میدان شده و از کجا تحریک می‏شود. فتنه‏ ها را باید با روشنگری خاموش کرد. هرجا روشنگری باشد، فتنه‏ انگیز دستش کوتاه می‏شود. هرجا حرف بی‏ هدف، کار بی ‏هدف، تیراندازی بی‏ هدف، تهمت زدن بی‏ هدف وجود داشته باشد، فتنه ‏انگیز خوشحال می‏گردد؛ – چون صحنه شلوغ می‏شود. لذا مردم عزیز ما که بحمدالله در این بیست سال، هوشیاری حقیقی خودشان را در قضایای گوناگون نشان دادند، در این قضیه هم باید هوشیارانه مسائل را تحلیل کنند.» (بیانات در خطبه ‏های نمازجمعه – ۸/۵/۱۳۷۸) و اگر ملتی آگاهی‏ و بصیرت و صبر لازم برای عبور از فتنه را نداشته باشد با شکست مواجه می‏شود. «بعضی ‏ها احساس دارند، احساس مسئولیت می‏کنند، انگیزه دارند امّا این انگیزه را غلط خرج می‏کنند؛ بد جایی خرج می‏کنند؛ اسلحه را به آنجایی که باید، نشانه نمی‏گیرند؛ این بر اثر بی‏ بصیرتی است. حالا ما چند سال پیش در قضیه ‏ی فتنه گفتیم بصیرت؛ بعضی دهن‏ کجی کردند که بصیرت! بله، بصیرت؛ بصیرت که نبود، هرچه که مسئولیت و انگیزه بیشتر باشد، احساس بیشتر باشد، خطر بیشتر است؛ اطمینانی دیگر نیست به این آدم بی ‏بصیرت و بدون روشن ‏بینی که دوست را نمی‏شناسد، دشمن را نمی‏شناسد و نمی‏فهمد کجا باید این احساس را، این نیرو را، این‏ انگیزه را خرج کند. این پس شد رکن دوّم که بسیار بسیار لازم است. اگر این رکن دوّم نباشد، امر به معروفش هم اشتباهی درمی‏ آید، جهادش هم اشتباهی درمی ‏آید، امرِ مورد اهتمامش هم دچار خطا می‏شود و به کج‏ راهه می‏ افتد.» (بیانات در دیدار اعضای مجمع عالی بسیج مستضعفین – ۶/۹/۱۳۹۳)
۹ دی پایان یک دوران فتنه بود. در این روز ملت ایران توانست با حضور خود در صحنه نشان دهد که در برابر تبلیغات شدیدی که به مدد رسانه ‏های بین‏ المللی علیه نظام اسلامی صورت می‏گرفت، بایستد و حق را از باطل تشخیص دهد. تلاش برای بقای ۹ دی، صرفا تلاشی برای زنده نگاه داشتن یک خاطره نیست. ۹ دی نماد حیات و آگاهی ملت ایران در عرصه سیاست است و زنده نگاه داشتن آن به این است که امروز نیز در برابر فتنه ‏های احتمالی، آگاه و بیدار و روشن باشیم.